حافظ عبدالکریمی Hafez Abdolkarimi

تصور می‌کنم مسیر بنده مانند خیلی دیگر از معماران، تمایل به نوعی مکاشفه هست که در بعضی جاها منتقد هنجارها و قاعده هاست، منتقد آنچه که وجود دارد یا گاهی حتی وجود ندارد!... و ناچار است که متفاوت باشد و فاصله بگیرد و این انفصال و جدایی به نظر من لازمه هر عمل هنرمندانه‌ای است.  زبان ساده و متعارف, نیازی به توضیح بیشتر ندارد. زبان سخت و مبهم اندیشیدن اگر نتواند موضع اش را روشن کند در معرض خطر شارلاتانیسم و عوام فریبی و... قرار می گیرد. شما خواه یک نویسنده باشید و یا شاعر یا فیلمساز، آنچه را که هستید ادیبانه و با الفاظ می‌سازید. این ساختن، خلق یک هویت است؛ هویتی که شما می‌توانید داشته باشید... به تصور من اولین کار برای یک دانشجوی معماری خارج از دنیای دانشگاه، فرموله کردنِ گذشته و هویت خود اوست، اینجاست که من معماری را در نظام ارزشها قرار می‌دهم. من احساس می‌کنم اینکه بیان شود عبدالکریمی همیشه منتقد است گاهی اوقات تلاشی ست برای به حاشیه کشاندن و به نوعی قرنطینه کردن من! معماری یا هر هنر دیگری نیازمند یک جور فاصله با زندگی نرمال و هنجارهاست، فاصله از رفتار و قاعده کلی چیزها. یک سوال مطرح می‌شود, ...ادامه مطلب